Sinds we Dominica aanbieden kregen we steeds vaker de vraag hoe zwaar de wandeling naar de Boiling Lake is. En dan is er maar een manier om het te testen… we trekken de wandelschoenen aan en gaan op pad. Het korte en bondige antwoord is: Pittig maar de moeite waard!

The Boiling Lake, Dominica

The Boiling Lake ligt in het Morne Trois Pitons National Park, Dominicas Werelderfgoed plek. Dominica heeft nog meerdere actieve vulkanen en de grond rondom de Boiling Lake is daar het resultaat van. Dit kokende meer heeft een doorsnee van zo’n 70 meter. Het grijs blauwe meer is langs de randen rond de 90 graden en in het midden is het kokend heet. Dat het water kookt is ook duidelijk te zien omdat de grote bellen omhoog komen. Het is een bijzonder verschijnsel zo’n kokend en dampend meer hoog in de bergen. Het meer is het op een na grootste kokende meer in de wereld. Alleen Nieuw-Zeeland heeft een die nog groter is. Als we de lokale gids mogen geloven dan is, natuurlijk 😉 die van Dominica veel mooier omdat deze veel actiever kookt en op een mooiere plek ligt.

De weg er naartoe…

Een bezoek aan het meer is dus zeker de moeite waard. Maar daar moet je dan ook wel wat voor doen. En dat maakt misschien deze plek juist wel heel bijzonder. Het is zo’n 3 to 4 uur wandelen naar het meer en net zo lang terug. Gelukkig is ook de weg er naartoe prachtig. Je zou de route kunnen verdelen in 3 segmenten van ieder een uur. Het eerste deel langs de Titou Gorge is direct een flinke klim. Het pad bestaat uit een soort natuurlijk gecreëerde traptreden en dat is prettig want in het vochtige regenwoud kan het redelijk glibberig zijn. Zorg dus ook voor een paar lichte wandelschoenen met een goed profiel. Op een gegeven moment dan kom je boven het regenwoud uit en heb je een geweldig uitzicht op hoogte over het hele eiland. Daarna heb je een redelijk steile afdaling, waar je even handen en voeten moet gebruiken, naar de Valley Of Desolation. In de Valley of Desolation zie je in de verte de dampen van het meer achter de berg op hoog komen.

Na het steile klimmen en dalen kom je nu in een wat vlakker gedeelte maar niet minder uitdagend! In tegendeel. Met name op dit stuk spreken mijn collega Frank en Ik van geluk dat we toch samen met een gids zijn gegaan. Het is lastig navigeren en de bodem lijkt hier wel te leven. Stinkende zwaveldampen komen hier uit de grond, de omgeving zit vol indrukwekkende kleuren, je moet enkele gloeiendhete rivieren doorkruisen en af en toe met touwen jezelf naar boven hijsen. Op de terugweg kun je op dit traject op enkele plekken een warm bad nemen. Het klonk als een ware traktatie voor onze pijnlijke spieren, maar de vele kilometers dalen die we nog voor de boeg hadden, heeft ons er toch maar van weerhouden. En dan na uren ploegen, klauteren en zwoegen zijn we bij het meer. Na 3 uur wandelen zien we pas bij het meer de eerste andere mensen. Waaronder een meneer die met een drone een opname maakt. We hebben naderhand de video weten te vinden. Vanaf 1:42 krijg je een impressie van de hike naar de Boiling Lake. Let op de treden! Voel je je knieën al? En voor hen met een adelaarsoog: op 2:13 leg ik samen met mijn collega en gids de laatste loodjes af tot het meer.

Wat een uniek schouwspel zo’n kokend meer! Het is niet de meest fotogenieke plek, want de dampen en het vochtige klimaat maken het een redelijk grijs plaatje. Dit is meer een plek die je moet ruiken, horen en voelen. We drinken hier boven onze tropische fruitsapjes en die we aan het begin van de Trail hadden gekocht. Samen met de lunch, heerlijk!

Even doorbijten

En dan is het tijd voor de weg terug.  Dat is wel even doorbijten. Je hebt al het moois gezien en het afdalen van de grote treden is werkelijk een aanslag op je knieën. Maar stapje voor stapje komen we dichterbij. Onze gids klets al ongeveer 6 uur over de politiek, de natuur, de voedselindustrie en de gezondheidszorg. Hij geeft een boeiend inkijkje op zijn visie van alles. Af en toe afgewisseld met een sterk verhaal. Zo zou er ooit een Duitse fotograaf in het kokende meer zijn gevallen omdat hij zijn camera erin had laten vallen. Hij zou door lokale gidsen geholpen zijn om het het parcours met zware brandwonden af te leggen, totdat de helikopter hem kon oppikken. Waar of niet waar, het verhaal maakte mijn eigen pijn ineens heel dragelijk en de eindstreep was zo inzicht. Tot slot nemen veel toeristen een verkoelende duik in de Titou Gorge. Onze gids plaatst daarbij de opmerking dat je wel uit moet kijken voor kramp die gemakkelijk optreedt wanneer je na zo’n zware wandeling het koude rivierwater in gaat.

Conclusie

Dus om nogmaals op de conclusie terug te komen. De wandeling naar The Boiling Lake is het zeker waard. Maar doe dit alleen wanneer je in goede conditie bent. Zelf had ik veel ervaring met dagtochten in bijvoorbeeld de Franse alpen en Pyreneeën. Toch is de Boiling Lake een van de zwaarste wandelingen die ik ooit gemaakt heb. Niet zozeer vanwege de hitte, wat ik verwacht had. De wandeling is best wel op hoogte en in vochtig klimaat, echt warm is het dus niet. Ook niet qua longinhoud, want je kunt stoppen wanneer je wilt. Maar het zijn met name de vele treden die de Trail zwaar maken.